NC Cut
[OS] Butterfly (MarkNior)
จินยองเปิดทางให้จุมพิตลึกซึ้งยิ่งขึ้น
ริมฝีปากร้อนผละออกแล้วค่อยๆ เลื่อนลงไปที่คาง พรมจูบไล่ลงไปยังลำคอขาวจัด กดหนักๆ
ตรงแอ่งชีพจรก่อนจะดูดผิวเนื้อขาวให้เป็นจ้ำแดงๆ
มือแกร่งเลิกเสื้อสองสามชั้นที่จินยองสวมอยู่ขึ้นในคราวเดียว
จากนั้นลิ้นร้อนจึงเปลี่ยนมาแตะลงบนจุดสำคัญที่แผ่นอก
คนโดนสัมผัสเสียววาบจนต้องแอ่นหลัง ยิ่งโดนเล็มชิมผิวเนื้อซ้ำๆ
ใบหน้าเนียนยิ่งแดงระเรื่อพอๆ กับผิวส่วนที่ถูกสัมผัส
เสื้อยังค้างอยู่ในสภาพร่นขึ้นไปกองตรงอกตอนที่แผ่นหลังเอนลงนาบกับเตียง
กางเกงยีนถูกถอดออกไปให้พ้นทางพร้อมกับชั้นใน มาร์คดันข้อเท้าสองข้างของจินยองขึ้นไปให้ขาเป็นรูปตัว M จินยองไม่รู้ว่าที่สองแก้มรู้สึกร้อนเพราะอายกับท่าทางที่ถูกจัดให้หรือเพราะอารมณ์ที่กำลังไต่ขึ้น
แต่ที่แน่ๆ คือเมื่อส่วนอ่อนไหวถูกครอบครองด้วยโพรงปากอุ่นจัด
ความคิดทั้งหลายก็อันตรธานไป เหลือไว้เพียงความรู้สึกวาบหวามที่ทำให้สองมือจิกผ้าปูที่นอนโดยอัตโนมัติ
“อะ...อา...มาร์ค ฉัน...อา”
ปรนนิบัติส่วนหน้าไม่เท่าไหร่
จินยองก็รู้สึกได้ถึงอะไรนุ่มๆชื้นๆ ที่พยายามแทรกเข้ามาตรงช่องทางด้านหลัง
จินยองก้มลงมองเห็นเพียงศีรษะที่มีเรือนผมสีบลอนด์สว่างกับมือแกร่งซึ่งขยับเร็วๆ
ด้านหน้าเพื่อไม่ให้ความรู้สึกวาบหวามขาดตอน
มองได้เพียงเท่านั้นก็ต้องหันหน้าซุกกับหมอนเมื่อรู้สึกได้ว่าอะไรบางอย่างกำลังแทรกลึกเข้ามาในตัวเขาช้าๆ
“อื้อ...”
“อย่าเกร็ง นี่แค่เตรียมความพร้อมเท่านั้นนะจินยอง
หายใจเข้าลึกๆ”
คำพูดที่เหมือนทั้งปลอบทั้งขู่ทำให้จินยองยอมทำตาม
เขาหายใจเข้าลึกๆ ขณะที่นิ้วอุ่นแทรกเข้ามาจนสุดความยาว มาร์คขยับนิ้วสองสามครั้งก็เพิ่มจำนวนแล้วหมุนเป็นวงกลม
ไม่นานก็เจอจุดที่ทำให้จินยองถึงกับดิ้น
“อ๊า...ตรงนั้น...”
นิ้วแข็งๆ กดย้ำจุดที่ทำให้จินยองรู้สึกเต็มที่อีกสองสามครั้งก่อนจะถอนออก
จินยองหอบหายใจจนตัวโยน มองอีกฝ่ายปลดกางเกงที่เคยเป็นของเขาออกด้วยดวงตาปรือปรอย
จินยองเป็นคนวาดเอง ถึงแม้จะไม่ได้วาดแบบเปลือย
แต่เขาก็เคยจินตนาการพื้นที่ใต้ร่มผ้าเอาไว้พอสมควร
เพราะอย่างนั้นจึงไม่แปลกใจเมื่อได้เห็น ร่างบางใช้แรงที่เหลืออยู่น้อยนิดลุกขึ้น
คลานสี่ขามาหาร่างที่เปลือยเพียงท่อนล่างและกำลังคุกเข่าบนเตียง
ราวกับรู้อยู่แล้วว่าจินยองต้องการจะทำอะไร
ดวงตาฉ่ำรื้นน้ำน้อยๆ
ช้อนขึ้นมองใบหน้างดงามสมเป็นเทพบุตรที่เขาสรรค์สร้าง
มือสั่นเทาประคองส่วนสำคัญขึ้นมา ในเมื่อเขาเป็นคนวาด
เขาก็อยากจะรู้สึกถึงมันอย่างเต็มที่สักครั้ง
“ทำอย่างที่นายต้องการเลย จินยอง”
ริมฝีปากสีสดเริ่มต้นดูดส่วนปลายเบาๆ
แล้วเพิ่มแรงขึ้นในครั้งที่สองและสาม จินยองได้ยินมาร์คครางเสียงต่ำในลำคอ
เขาจึงส่งส่วนที่เหลือเขาไปในปากจนเกือบหมด บางทีก็เลียชิม
บางทีก็แกล้งใช้ฟันครูดเบาๆ จนกระทั่งมันขยายใหญ่คับปาก
มาร์คขยับสะโพกส่งแรงเข้ามาอย่างอดไม่ได้ ทำเอาจินยองเกือบสำลัก
ทว่าเขาไม่ได้ว่าอะไร เพราะเพียงแค่ได้ยินเสียงครางอย่างพึงพอใจของอีกฝ่าย
จินยองก็รู้สึกดีที่อย่างน้อยเขาก็เป็นที่ต้องการ
มาร์คจับไหล่ให้จินยองหยุดก่อนอารมณ์จะไต่ขึ้นสูงไปกว่านี้
ร่างบางถูกผ่อนลงนอนกับเตียงอีกครั้ง
มือแกร่งจับให้สะโพกของจินยองลอยขึ้นสูงก่อนจะเอาหมอนมารองหลัง ตาสบตา มือประสานมือ
จากนั้นจึงแทรกส่วนที่พร้อมเต็มที่เขาไปช้าๆ ไม่รีบร้อน
จินยองพยายามหายใจเพื่อผ่อนคลาย ทว่ายังรู้สึกเจ็บระคนอึดอัดอยู่ดี
อีกฝ่ายพยายามขยับเข้ามาให้ลึกที่สุดแม้ว่าช่องทางร้อนจะคับแน่นพอควร
สุดท้ายเมื่อเข้ามาได้เพียงครึ่งก็ต้องยอมขยับออกแล้วเข้ามาใหม่เพื่อให้ได้ปรับตัว
ทำไปสักสามสี่ครั้ง จินยองก็เริ่มหลุดเสียงครางประท้วง
“อือ...มาร์ค เร็วกว่านี้”
คนด้านบนขยับเร็วขึ้นตามคำสั่ง
พอเห็นว่าจินยองมีอารมณ์ร่วมแต่ไม่สุดเสียทีเดียว จึงจับจินยองคว่ำหน้า
ยกสะโพกขึ้นมาชิดตัวแล้วสอดใส่อีกครั้ง
“อ๊า...อ๊ะ...มาร์ค”
จินยองหอบหายใจหนักเพราะความอุ่นร้อนแทรกเข้ามาได้ลึกกว่าเดิมมาก
ใบหน้าหวานซุกกับที่นอน มาร์คขยับสะโพกแรงและเร็วขึ้น
ความลึกระดับนี้ทำให้จุดไวสัมผัสด้านในถูกย้ำซ้ำๆ แทบหายใจไม่ทัน
“อ๊ะ...ลึก...ลึกเกินไปแล้ว...ฮื้อ...”
บางครั้งผีเสื้อก็จำแลงกายเป็นพายุโหมกระหน่ำ
มาร์คในเวอร์ชั่นพายุรุนแรงเช่นนี้ทำเอาจินยองหูอื้อตาลาย
ความคิดพร่าเลือนไปหมด ยิ่งอีกฝ่ายโถมแรงเข้ามาไม่ยั้งเขาก็ยิ่งรู้สึกแทบบ้า
ชั่วแวบหนึ่ง จินยองคิดว่ามาร์คอาจจะพยายามทำให้เขา ‘สุข’ ที่สุด
พยายามส่งเขาขึ้นไปแตะสิ่งที่เรียกว่าความสุขให้ได้
เพื่อให้จินยองเชื่อสนิทใจว่ามาร์คคือของขวัญมีชีวิตที่มีตัวตนจริงๆ
และจินยองได้มาครอบครองจริงๆ ต่อให้ไม่น่าเชื่อสักเท่าไหร่ก็ตาม
“อึก...อะ มาร์ค...”
“จินยองอ่า”
เสียงครางต่ำเป็นชื่อตัวเองช่างฟังดูเซ็กซี่เร้าอารมณ์เหลือเกินในความคิดของจินยอง
มือแกร่งที่รวบส่วนอ่อนไหวของเขาและช่วยชักนำให้ไต่ขึ้นสวรรค์ไปด้วยกันเร่งจังหวะขึ้น
ไม่กี่วินาทีจินยองก็ปลดปล่อย
ร่างบางแทบทรุดลงไปกองกับเตียงด้วยความอ่อนแรง
จึงทำให้มาร์คจับตัวเขาพลิกนอนหงายอีกครั้งได้อย่างง่ายดาย
ครั้งนี้เข่าข้างหนึ่งของจินยองถูกดันขึ้นไปจนชิดอก
อีกมือที่ยังว่างจับมือบางประสานแนบแน่นอีกครั้งก่อนจะแทรกตัวเข้ามาให้ลึกที่สุด
ผิวเนื้อร้อนผะผ่าวแนบชิด
ตาสบตาอย่างที่จินยองรู้ดีว่าเขาจะไม่มีทางมองอย่างอื่นได้นอกจากดวงตาคมกริบของมาร์ค
ตากลมของจินยองสะท้อนภาพดวงตาร้อนแรงของอีกฝ่ายชัดเจน
ตอนที่ร่างด้านบนโถมกายหนักๆ สี่ห้าครั้งสุดท้าย
ของเหลวอุ่นๆ ที่ส่งเข้ามาในตัวทำให้จินยองต้องหลับตาซึมซับความรู้สึกเอาไว้
“จินยอง”
“หืม”
แทนที่จะพูดต่อ เจ้าของร่างด้านบนก็ใช้จูบหนักๆ แทน
มาร์คดูดดึงริมฝีปากสีสดซ้ำๆ
จูบจนจินยองคิดว่าถ้าปล่อยให้ลึกซึ้งหรือเนิ่นนานกว่านี้
พวกเขาอาจจะได้ออกกำลังต่อรอบสอง
และมาร์คก็คงได้ยินความคิดของจินยองอีกเหมือนเดิมถึงได้ยอมถอนริมฝีปากออก
“รู้สึกรึยังว่าฉันเป็นความจริง”
จินยองเม้มปาก จู่ๆ
ก็รู้สึกเขินขึ้นมาอย่างบอกไม่ถูกตอนที่พึมพำตอบไป
“จะไม่รู้สึกได้ไงเล่า...ก็...ยังอยู่ในตัวฉันอยู่เลย”
มาร์คยิ้มเจ้าเล่ห์
รู้สึกว่าอาการหดหู่ของจินยองจะดีขึ้นแล้ว
“งั้นถ้าไม่อยู่ในตัวจินยอง
จินยองก็จะคิดว่าฉันไม่เป็นความจริงอีกสิ ต้องอยู่แบบนี้ตลอดเลยใช่มั้ย”
“บ้าเหรอ!”
ว่าพลางตีป้าบเข้าที่อกแน่นๆ มาร์คหัวเราะ
แต่ก็พยายามขืนแรงของคนด้านล่างซึ่งเพียรผลักให้มาร์คถอนตัวออกไป
จนในที่สุดเมื่อมาร์คเลิกเสื้อขึ้นโจมตีแผ่นอกบางอีกครั้ง จินยองก็ต้องยอมจำนน
:::::::::::::::::::::::::::::: To be Continued on >>> http://writer.dek-d.com/dek-d/writer/viewlongc.php?id=1354316&chapter=11
